W gruncie rzeczy – aktualności dla branży nieruchomości – grudzień 2024

Nowelizacja podatku od nieruchomości

Nowe zasady opodatkowania podatkiem od nieruchomości wchodzą w życie 1 stycznia 2025 r. Ustawodawca nie pozostawił zbyt wiele czasu na zapoznanie się z nowymi przepisami, a zmiany mają charakter niezwykle istotny.

Co obejmuje nowelizacja?

• Nową definicję budynku – dotychczas przepisy ustawy podatkowej były interpretowane poprzez definicje określone w Prawie Budowlanym, w znowelizowanej ustawie budynek został zdefiniowany m.in. jako obiekt wraz z instalacjami umożliwiającymi jego użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem, trwale związany z gruntem. Warto zwrócić uwagę, że co do zasady nie stanowią budynków silosy lub zbiorniki.
• Nową definicję budowli – ustawodawca zaproponował szczegółowe zasady określenia rodzajów budowli, w tym jako obiektów niebędących budynkami, elektrowni wiatrowych lub fotowoltaicznych (w części niebędącej budynkiem), urządzenie budowlane, urządzenie techniczne oraz fundamenty pod maszyny lub urządzenia techniczne. Z uwagi na kazuistyczne podejście do definicji budowli, ustalenie, czy dany obiekt spełnia daną definicję może być niełatwe.
• Nowe zasady opodatkowania garaży – miejsce przeznaczone do przechowywania pojazdów w budynku mieszkalnym uznaje się za część mieszkalną budynku mieszkalnego. Ustawodawca złagodził więc zasady opodatkowania RET miejsc postojowych, ale nie wszystkich.

Ustawa daje podatnikom możliwość przedłużenia terminu na złożenie deklaracji podatkowej w podatku od nieruchomości do 31 marca 2025 r. Muszą jednak pamiętać o konieczności złożenia w terminie do końca stycznia pisemne powiadomienie o skorzystaniu z tej opcji. Dodatkowo należy wpłacić raty podatku od nieruchomości, w wysokości skalkulowanej na podstawie rozliczeń roku 2024, w terminach określonych w ustawie.

Rozliczenie związane z rozwiązaniem umowy – czy podlega opodatkowaniu VAT?

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok (sygn. C-622/23), w którym uznał zapłatę kwoty rozliczenia związanego z rozwiązaniem umowy za wynagrodzenie uwzględniające należny VAT. Sprawa dotyczyła usługi projektowej, która nie została wykonana do końca, bowiem zamawiający zgłosił wykonawcy odstąpienie od umowy. Wykonawca zażądał zapłaty całej należności wynikającej z umowy, w tym należnego VAT.

Sąd austriacki, przed którym toczyło się postępowanie, powziął wątpliwość, czy można uznać, że należny jest VAT od całości wynagrodzenia, skoro usługa nie została wykonana w całości. Zwrócił się więc z pytaniem do Trybunału Sprawiedliwości.

Trybunał wskazał, że istnieje już orzecznictwo, zgodnie z którym kwota otrzymywana w związku z  przedterminowym rozwiązaniem umowy na świadczenie usług powinna być uznana za wynagrodzenie usługę podlegającą VAT. Zasada ta ma zastosowanie także wówczas, gdy wskutek rozwiązania umowy usługa nie jest kontynuowana. Skoro więc usługa projektowa mogła być wykonana, lecz z przyczyn po stronie nabywcy umowa została rozwiązana, przysługujące wykonawcy rozliczenie należy uznać za wynagrodzenie z tytułu odpłatnego świadczenia. Podlega więc ono opodatkowaniu VAT.

Warto zwrócić uwagę, że praktyka polskich organów podatkowych w pewnym stopniu uwzględnia wnioski przedstawione przez TSUE, niemniej transakcje dotyczące rozliczeń związanych z zakończeniem współpracy mogą być obarczone ryzykiem podatkowym. Warto rozważyć istniejące możliwości minimalizacji tego ryzyka.

Finansowanie noclegu pracownika nie musi być dla niego przychodem w PIT

Pracodawca, który opłaca pracownikowi nocleg, lecz nie traktuje tego świadczenia jako przychodu pracownika, może więc w określonych sytuacjach spodziewać się sporu z urzędem skarbowym. Nie oznacza to jednak, że jest wówczas na przegranej pozycji, czego dowodzi niedawny wyrok sądu administracyjnego.

W sprawie rozstrzyganej przez WSA w Gliwicach (sygn. I SA/Gl 438/24) spór dotyczył następującej sytuacji. Podatnik prowadził działalność budowlaną, zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jego pracownicy w ramach przeniesienia służbowego są wysyłani na określone miejsca wykonywania pracy. Pracodawca zapewnia pracownikom w takiej sytuacji zakwaterowanie, które w niewielkiej części opłaca pracownik, w pozostałej zaś – pracodawca. Powstało więc pytanie, czy wartość tego świadczenia jest przychodem pracownika?

Krajowa Informacja Skarbowa przedstawiła twierdzącą odpowiedź na to pytanie. Zdaniem organu podatkowego, skoro podatnik nie jest zobowiązany przepisami prawa do pokrycia wskazanych wydatków, to należy uznać, że jest to świadczenie w interesie pracownika. Z tego powodu, wartość otrzymywanych świadczeń z tytułu zakwaterowania może korzystać ze zwolnienia z PIT jedynie w limitowanym zakresie, zaś nadwyżka podlega opodatkowaniu – a na podatniku ciążą w tym zakresie obowiązki płatnika.

Z tym poglądem nie zgodził się WSA w Gliwicach. Zwrócił uwagę, że to zagadnienie ma już wypracowaną linię orzeczeń sądów administracyjnych, ale w niniejszej sprawie jest dodatkowy element wynikający z Dyrektywy 96/71, która reguluje zasady delegowania pracowników do innych krajów UE. Zdaniem sądu przepisy krajowe i przepisy Dyrektywy w tym zakresie pozostają w sprzeczności, przez co podatnik miał prawo bezpośredniego powołania się na przepisy unijne. Na tej podstawie sąd uznał, że wszystkie świadczenia związane z zakwaterowaniem przez skarżącą pracowników należy uznać za ponoszone w interesie pracodawcy. Wobec tego nie rodzą one w ogóle obowiązku podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń po stronie pracowników.